Ortografia – teoretycznie – nie powinna być piętą achillesową copywriterów, ale nawet im zdarzają się językowe „gafy”. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, w których narzędzia, z jakich korzystają w swojej pracy, nie wskazuje jej. Przyjrzyjmy się np. słowom wiara i wieża. Wierze czy wieże która forma jest poprawna, kiedy jest właściwa i dlaczego edytor tekstu nigdy nie podkreśli błędu, nawet jeśli on wystąpi.
Wierze, bo wiara
Rzeczownik „wierze”, który swoje źródło ma w słowie „wiara”, z natury rzeczy napisać należy przez „rz”. Jest to celownik liczby pojedynczej wyrazu, który odnosi się do metafizycznego przekonania/ przeświadczenia, dotyczącego istnienia siły wyższej, bytu będącego energią sprawczą w życiu człowieka lub też prawdziwości lub nieprawdziwości myśli/idei/teorii itd.
Przykłady
Religia chrześcijańska opiera się na głębokiej wierze w istnienie Boga.
W swojej wierze pokładam ufność w dobro człowieka.
Warto oprzeć swoje życie na wierze w istnienie wyższej siły sprawczej.
Warto dodać, że istnieje także czasownik „wierzyć”,który w 1 os. l.p. zapisać należy „wierzę”, dla którego pisownia „wierze”, będzie niepoprawna.
A kiedy wieże?
W momencie, w którym opisać chcemy wysoką budowlę o małej powierzchni zabudowy, figurę w szachach lub popularny sprzęt do odtwarzania muzyki, absolutnie nie powinien sięgać po zapis „wierze”. Jedyną poprawną formą tych rzeczowników jest zapis przez „ż”. Mianownik, biernik i wołacz liczby mnogiej tych słów w zapisie wyglądać powinny tak: „wieże”.
Przykłady
Zamek posiada imponujące wieże.
W następnym ruchu będzie musiał wykorzystać wieże.
Dwie wieże w domu w zupełności wystarczą. Ale! Uzupełniłem swoja wieżę o dobry adapter.
Trzeba bowiem pamiętać, że biernik l.p. rzeczownika „wieża” zapisać należy z „ę” na końcu, a więc „wieżę”.