Poprawny zapis powinien wyglądać w stanie czy wstanie? Która forma jest właściwa i jak ją stosować, aby uniknąć błędu w tekście? Dużo w tej sytuacji zależy od tego, co dokładnie autor ma na myśli, gdyż obie formy zapisu są poprawne (ale!) każda z nich dotyczy innej części mowy.
Rozpatrując problem poprawnego zapisu zacząć trzeba od określenia, czy mowa o fizycznym podniesieniu się z łóżka/leżanki/ziemi – czyli dosłownie o zmianie pozycji ciała, czy też o nieco metafizycznej zdolność do czegoś/pewnym poziomie gotowości/ natężenia/.
Mówiąc bowiem o byciu „w stanie” używamy wyrażenia przyimkowego, które zapisuje się oddzielnie. Z kolei sięgając po czasownik „wstać” w 3 osobie liczby pojedynczej, a do tego w czasie przyszłym, jedyną poprawną formą jest pisownia łączna.
A więc:
Czy Ania będzie w stanie zdążyć i wstanie o umówionej godzinie?
Jak najbardziej tak!
Przykłady:
Wyrażenie przyimkowe:
Zgodnie z obietnicą, był w stanie oddać projekt w umówionym terminie.
W stanie nieważkości zupełnie zmienia się percepcja ciała.
Kiedy człowiek jest w stanie euforii, znacznie wzrasta jego zdolność do działania.
Czasownik:
Wstanie o 6 rano to często duże wyzwanie.
W momencie, kiedy człowiek dba o higienę snu, wstanie okazuje się jedną z najprzyjemniejszych, porannych czynności.
Bujanie się na hamaku to prawdziwa frajda, wstanie – to już wyzwanie.